Forum Forum na temat przemocy w rodzinie Strona Główna Forum na temat przemocy w rodzinie
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia" IPZ PTP
www.niebieskalinia.pl 
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

CYKL : ZABURZENIA PSYCHICZNE

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum na temat przemocy w rodzinie Strona Główna -> Czytelnia
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Echnaton
Moderator - Współpracownik NL konsultant ds. prawa i procedur
Moderator - Współpracownik NL konsultant ds. prawa i procedur


Dołączył: 15 Lis 2006
Posty: 6110
Skąd: Suwałki

PostWysłany: Wto Sty 13, 2009 0:04    Temat postu: CYKL : ZABURZENIA PSYCHICZNE Odpowiedz z cytatem

Alina Sirdak

CYKL : ZABURZENIA PSYCHICZNE



PSYCHOPATIA



Zaburzenia osobowości przyciągały i fascynowały badaczy od tysiącleci. Zajmowano się nimi począwszy od Hipokratesa, a później Picharda, Freuda i Kretschmera. Termin „zaburzenia osobowości” oznacza sztywne i źle przystosowane cechy charakteru, które albo w sposób znaczący upośledzają społeczne funkcjonowanie jednostki, albo powodują znaczące cierpienie subiektywne. Człowiek o zaburzonej osobowości sądzi, że to inni ludzie powodują jego cierpienia (na przykład małżonek lub współpracownicy) i nie potrafi rozpoznać, w jaki sposób sam przyczynia się do zaistniałej sytuacji.

Najbardziej poznana jest tzw. „osobowość psychopatyczna”. Określenie to stosuje się często w odniesieniu do osób, które łatwo się wzbudzają, są impulsywne i przejawiają zachowania antyspołeczne, np. kłamią, oszukują lub dopuszczają się wykroczeń, nie mając żadnych zahamowań moralnych ani poczucia winy.

Różne źródła podają zróżnicowane dane dotyczące liczby osobników psychopatycznych. Przyjmuje się, że psychopaci stanowią około 3% populacji. Osobowość psychopatyczną częściej rozpoznaje się u mężczyzn niż u kobiet.

Zatem psychopaci żyją obok nas – są naszymi sąsiadami, współpracownikami, szefami, żyją z nami – to nasi ojcowie, bracia, mężowie, partnerzy życiowi.

Bywają wybitni w swoich dziedzinach, utalentowani, atrakcyjni, cieszą się na ogół dobrą opinią otoczenia, bywają postrzegani jako ludzie sprawni, efektywni, dobrzy organizatorzy – jako osoby „dające sobie radę” w życiu. Nie ma zatem większych oporów przeciw psychopatom jako kandydatom do małżeństwa, czy kandydatom na odpowiednie stanowiska w administracji, handlu, usługach itp. Dopiero po jakimś czasie ujawniają się skutki ich negatywnego oddziaływania, jak trudności w życiu indywidualnym, konflikty międzyludzkie, a nieraz wręcz klęski społeczne (gdy zostają przywódcami).

Historia psychiatrii i psychologii ukazuje, że psychopatię od samego początku istnienia tych gałęzi wiedzy odróżniano od innych form zaburzeń i anomalii psychicznych.

Termin „psychopatia” wprowadził psychiatra niemiecki J.L.Koch. W 1891r. wydał pracę na temat różnych postaci degeneracji moralnej, które nazywa „upośledzeniem psychopatycznym”.

Współcześnie w obowiązującym systemie Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów, przyjętym przez Światową Organizację Zdrowia – psychopatia należy do zaburzeń określanych mianem „zaburzeń osobowości”. Psychopatia zatem nie jest procesem chorobowym, jest raczej „kalectwem trwale przejawiającym się wadliwym zachowywaniem się”.

CECHY OSOBOWOŚCI PSYCHOPATYCZNEJ

Rozpoznanie to odnosi się do ludzi, którzy czynnie i agresywnie występują przeciwko drugiemu człowiekowi, stanowiąc zagrożenie dla niego, jego zdrowia i życia. Podstawą do powyższego rozpoznania są więc nie tyle kliniczne cechy osobowości tych ludzi, ile etyczna, prawna i społeczna ich działalność. Ich wspólną cechą jest chłód uczuciowy i wiążąca się z nim wrogość lub co najmniej całkowita obojętność w stosunku do drugiego człowieka.

Wielu specjalistów, badaczy zajmujących się zagadnieniami objawów zachowania psychopatycznego kładzie nacisk na takie cechy nieodłącznie związane z psychopatią, jak : impulsywność, nie kontrolowana agresja, nieumiejętność przewidywania, nieumiejętność „wglądu w siebie”, brak poczucia winy i wyrzutów sumienia, niezdolność do wyciągania wniosków z uprzednich doświadczeń, błędy w ocenie sytuacji społecznej, stałe skłonności do kłamstwa i manipulacji, tendencje do samowyniszczania.

Henry M.Cleckley – w swej pracy „Maska zdrowia” ukazał psychopatię jako upośledzenie związków z innym człowiekiem. Psychopatię wiąże z „(...) powierzchownym urokiem osobistym i dobrą inteligencją, brakiem złudzeń i jakichkolwiek skłonności do wyrzutów sumienia i wstydu, patologicznej egocentryczności, niezdolności do kochania, ogólnym ubóstwie podstawowych reakcji uczuciowych, a także znamiennej nieumiejętności wglądu w siebie”.

Osoby o skłonnościach psychopatycznych charakteryzują się stale wznawianymi działaniami antyspołecznymi, powodują klęski i zniszczenie (osobiste i społeczne), niszczą wartości ludzkie, choć czasami wydaje im się , że je budują. Inny człowiek liczy się dla jednostki wykazującej cechy psychopatyczne tylko wtedy, gdy jest potrzebny do danego celu, aby zaspokoił jej potrzeby lub spełnił określone oczekiwania.

Aby móc wykorzystać innych psychopata manipuluje ludźmi w ten sposób, żeby wyzwolić w nich takie formy zachowania się, jakie mu są najbardziej potrzebne.

W literaturze często podkreśla się fakt, że psychopaci to jednostki egocentryczne, kierujące się egoizmem, ustanawiające swoje normy i cele w stosunkach ze środowiskiem zewnętrznym, a nie dla środowiska wewnętrznego i jego hierarchii. Przejawiają częściej postawę na „nie”, niż postawę na „tak”, lubią odmawiać, a nie zgadzać się, dążą do podporządkowania sobie innych, a nie do rozumienia innych. Nie mają potrzeby kontaktów przyjacielskich, odczuwają swoją niższość lub wyższość w stosunku do innych.

Nie posiadają takich dynamizmów, jak zdziwienie w stosunku do samego siebie, zaniepokojenie siebie, poczucie wstydu czy winy. Brak im refleksyjności oraz identyfikacji uczuciowej z innymi.

Bardzo często wskazywaną przez współczesną literaturę naukową cechą osobowości psychopatycznej jest pasożytniczy tryb życia – podejmowanie pracy sporadycznie, na krótko lub częste zmiany pracy. Brak wizji przyszłości i dbałości o byt i funkcjonowanie rodziny, niemożliwość stabilizacji rodzinnej – brutalne, niekiedy sadystyczne traktowanie współmałżonka i innych członków rodziny, także dzieci, zaniedbywanie rodziny. Do innych możliwych cech zalicza się chaotyczne życie seksualne, skłonność do uzależnień.

Psychopatyczni agresorzy stosują przemoc nie tylko wobec partnerek, ale i wobec innych ludzi. Większość mężczyzn, nie będących psychopatami odczuwa wyrzuty sumienia w przypadku krzywdzenia żon lub innych ludzi. Psychopaci nie mają takiego poczucia winy. Psychologiczny syndrom psychopatii obejmuje utratę zdolności do wyobrażania sobie strachu lub bólu drugiej osoby czy straszliwych konsekwencji przemocy.

Psychopaci kierowani do grup terapeutycznych za znęcanie się nad żonami nie mają zbyt dużych szans na poprawę . Osobnicy tacy nie oglądają się bowiem za siebie, nie uczą się więc na dawnych błędach.

U osób o cechach psychopatycznych obserwowane są reakcje nerwicowe, hipochondryczne – często są one projekcją własnych konfliktów i trudności na innych ludzi, często występuje także poczucie skrzywdzenia przez innych. Pełen narcyzmu psychopata rozumie tylko własną krzywdę, nie rozumie zaś przyczyn, które ją spowodowały, a które tkwią w jego własnym wadliwym stosunku do ludzi.

Będąc przekonany o własnej doskonałości, nie potrafi on w związku z tym we właściwy sposób ocenić skutków swego zachowania i tym samym często zaskakuje otoczenie uporczywym demonstrowaniem takich form postępowania, które jemu samemu szkodzą w sposób ewidentny. Niejako z uporem maniaka zaczyna działać na swoją własną szkodę, nie odbierając żadnych sygnałów mówiących mu, że takie postępowanie jest dla niego zgubne.

Psychopata nie rozumie, co jest powodem odchodzenia innych ludzi od niego lub też traktowania go przez otoczenie w sposób jedynie instrumentalny.

SYMPTOMY DIAGNOSTYCZNE OSOBOWOŚCI PSYCHOPATYCZNEJ

Złożoność i wieloaspektowość pojęcia „psychopatia” w sposób bezpośredni rzutuje na konieczność możliwie najbardziej precyzyjnego ustalenia symptomów diagnostycznych osobowości psychopatycznej. Podsumowując powyższe należą do nich :

- nagłe wybuchy niekontrolowanej złości, agresji (zarówno z poważnych przyczyn, jak i bardzo błahych powodów);

- bezwstydność, brak poczucia winy i brak wyrzutów sumienia;

- nieliczenie się ze skutkami własnego postępowania;

- brak samokrytycyzmu ;

- niezdolność do bliskich związków uczuciowych z innymi ludźmi („upośledzenie uczuć wyższych, czyli nieumiejętność przywiązywania się do innych, opieki i macierzyństwa”);

- brak poczucia lęku i nieustraszoność;

- kłamstwo patologiczne (stosowane nawet wtedy, kiedy w niczym nie ułatwia jednostce sytuacji);

- działanie na szkodę samego siebie – psychopata działa tak, jakby „nie odbierał” tego, że określone posunięcia przynoszą mu wyraźną szkodę;

- swoje rozczarowania światem, ludźmi psychopata kompensuje w złości do innych ludzi i w rozczulaniu się nad własną „mizerotą”; rozumie tylko własną krzywdę, nie rozumie zaś przyczyn, które ją spowodowały.

Wybitny znawca psychopatii W.H.Reid barwnie opisuje, że psychopata to „człowiek stojący w zimową noc na mrozie i śniegu, widzący przez okno ciepły przytulny pokój, w którym siedzi zgromadzona przy kominku rodzina, nigdy jednak nie mogący zrealizować potrzeby znalezienia się w takim właśnie pomieszczeniu”.

W nieco podobnym ujęciu przedstawiają życie wewnętrzne psychopaty W. i J. McCordowie nazywając go „samotnym wilkiem”.

* * *

PSYCHOPATIA – stały defekt osobowości polegający na stępieniu wrażliwości emocjonalnej i obniżeniu reaktywności na kary i nagrody o charakterze społecznym; przejawia się trudnościami w zakresie współżycia z innymi ludźmi, prowadzącymi często do zachowań antyspołecznych. ( W.Szewczuk : Słownik psychologiczny)

Autorka jest specjalistą terapii uzależnień,

Dyrektor Ośrodka Terapii Uzależnienia

od Alkoholu i Współuzależnienia

w Wodzisławiu Śląskim



LITERATURA :

1. A. Bilikiewicz, W. Strzyżewski (1992) : Psychiatria.Warszawa, PZWL.

2. K. Dąbrowski (1981) : Zdrowie psychiczne. Warszawa, PWN.

3. D. Dutton (2001) : Przemoc w rodzinie. Warszawa, Wyd. Bertelsmann.

4. C. Madanes (2002) : Przemoc w rodzinie. Gdańsk, GWP.

5. K. Pospiszyl (1985) : Psychopatia. Warszawa, PWN.

6. W. Szewczuk (1985) : Słownik psychologiczny. Warszawa, Wiedza Powszechna.
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum na temat przemocy w rodzinie Strona Główna -> Czytelnia Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group