Forum na temat przemocy w rodzinie

[Echnaton]

Zobaczyć swój związek z takiej perspektywy jakby się stało z boku, jakby się patrzyło na dwoje obcych ludzi, którzy żyją pod powłoką ze szkła i móc obserwować ich reakcje, codziennie, o każdej porze, w każdej nawet najbardziej intymnej sytuacji, w uśmiechu i w łzach , w radości i smutku....Spojrzeć na swoją rolę w tym związku, opisać siebie tak jakby opisywało się kogoś obcego, beznamiętnie, szczerze...Napisać charakterystykę partnerów, mnie po to aby pokazywać komuś ale po to aby pokazać sobie. Na koniec odpowiedzieć sobie na pytanie - kim chciałbyś być w tym związku, kto ma lepiej i dlaczego? Dopiero po takim spisanym, zobaczonym, uzmysłowionym spojrzeniu można zadać kolejne pytanie - czy chcę spełniać ta rolę, którą obecnie spełniam? Co zamierzam osiągnąć w tym związku? Co zamierzam zrobić?
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[beata_40]

Witam serdecznie
_________________
Beata

[Dulka]

Witaj

[maras]

beata_40 Witaj
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[MojeŻycie]

cześć beata_40
_________________
najlepsze działanie jest takie, które podejmujemy z własnej nieprzymuszonej woli, bo wypływa z najgłębszego naszego ja i poczucia własnej wartości- walka o to co chcemy jest naszą walką

warto szukać sprzymierzeńców dla normalnego dobrego życia

[beata_40]

Zaglądam tu od jakiegoś czasu... szukałam hmmm, natchnienia i upewnienia się w swoich działaniach. Uświadomiłam sobie, że uciekanie to nie jest rozwiązanie problemu tylko odsunięcie go na jakiś czas, tak było ze mną. Moją powiedzmy historię opisze w osobnym poście, tu natomiast chce powiedzieć, że warto walczyć o siebie i dzieci - nie można się poddawać wiem, że jeszcze długa droga do przebycia .... ale spokój jest bezcenny. Pozdrawiam serdecznie i dziękuje
_________________
Beata

[ron88]

hej! witam wszystkich! nareszcie doczekałam się aktywacji swojego konta troszkę już poczytałam jak walczycie z przemocą w Waszych domach i jestem zarazem pełna podziwu, co na razie przygnieciona biurokratyczną machiną. Mam 23, studiuje dziennie, razem z mamą chcemy w tym roku opuścić dom ojca tyrana. Jak? tego jeszcze same nie wiemy...pozdrawiam

[MojeŻycie]

u nie przemoc stosuje matka razem z ojcem na przemian
Echnaton masz rację, żeby spojrzeć na swoją sytuację z boku- zdystansować się i opisać czego by się chciało pozdrawiam

p.s. szkoda, że mój ojciec nie odejdzie od niego- może wtedy byłby dobrym człowiekiem- na razie oboje robią to samo- stosują przemoc zarówno fizyczną jak i psychiczną- choć tą pierwszą rzadziej- bo ślady by były i ktoś by jeszcze zobaczył, więc łatwiej jest kogoś tłamsić- równać z zerem od urodzenia, wtedy łatwiej nim manipulować, kontrolować go i poznać jego słabe i mocne strony, żeby wiedzieć w do uderzać"- obecnie jestem na etapie szukania dobrego psychoterapeuty/ terapii grupowej, które pozwoli mi się wydostać z kręgu przemocy ze strony najbliższych- gdyby coś ktoś wiedział o jakimś dobrym psychoterapeucie w okolicach Krakowa to proszę o kontakt na prywatne konto na tym forum lub na maila
z góry dziękuję za wszelką pomoc i wsparcie jakie od Was otrzymam lub nie- ale za samą obecność i pewnie to, że ktoś to przeczyta
..
_________________
najlepsze działanie jest takie, które podejmujemy z własnej nieprzymuszonej woli, bo wypływa z najgłębszego naszego ja i poczucia własnej wartości- walka o to co chcemy jest naszą walką

warto szukać sprzymierzeńców dla normalnego dobrego życia

[luqasz84]

Witam wszystkich

[kaszcze]

Witaj luqasz84
_________________
Kasia

[Edithael]

Witam wszystkich ciepło i serdecznie

[A.B.]

Witam

[A.B.]

Mój problem stanowi mąż który bardzo lubi pić niestety. Jesteśmy razem 7lat i na początku było dobrze chociaż raz na jakiś czas wykręcił jakiś numer. A to poszedł pić na całą noc a to wyszedł tylko do sklepu zrobić zakupy i wrócił po kilkunastu godzinach bez zakupów i pieniędzy. Ale najgorzej było kiedy moja mama zmarła byłam w ciąży mój świat się zawalił. I wtedy się zaczeło 5 miesięcy po porodzie mąż poszedł do pracy wrócił bardzo pijany i mnie pobił pierwszy raz na domiar złego za to że mój tata mnie bronił on oberwał jeszcze bardziej! Wtedy nic z tym nie zrobiłam mąz mnie przeprosił i było po sprawie tłumaczyłam sobie że to moja wina że może gdzieś popełniłam błąd czymś go zdenerwowałam ale że to się już nie powtórzy obiecywał. Kolejnym razem pobił mnie tak bardzo że nie widziałam na oczy były tak spuchnięte. Więc tym razem zgósiłam to na policje wzieli go na izbe wytrzeżwień gdy wrócił rano poszedł poprostu spać! Boże myślałam że mi serce pęknie nie powiedział ani słowa nie przeprosił nic! Kiedy wstał ubrał się i wyszedł. Powiedziałam sobie że to koniec że na to nie zasługuje że weżniemy rozwód. Ale za pół godziny wrócił z bukietem kwiatów i złotym pierścionkiem na kolanach mnie przepraszał więc mu wybaczyłam oczywiście. I była przerwa od jego picia i awantur nawet uwierzyłam w to że sie zmienił że juz będzie ok. Ale się pomyliłam fakt nie bił mnie już tylko tym razem doszła obsesyjna zazdrość! Dręczył mnie psychicznie za każdym razem gdy się napił zawsze znalazł pretekst do tego żeby mnie zwyzywać od najgorszych przez wiele godzin w nocy mnie męczył nie dawał spać ale nigdy nie robił awantur przy dzieciach nigdy mnie przy nich nie bił. Do oststniego razu kiedy pił dzień w dzień przez długi czas. Wrócił z pracy pijany czekałam na niego z obiadem a on ni z tąd ni z owąd zaczął mnie szarpać wyzywać i bić tam gdzie mnie złapał tam mnie lał uciekłam do pokoju dzieci z nadzieją że sie opamięta ale się pomyliłam nawet przy nich mnie bił i wyzywał gdy uciekłam do łazienki zamknęłam sie i zadzwoniłam na policje a on ze złości wrwał zamek i wpadł do mnie znowu mnie bił i szarpał tak bardzo się go boję że ten strach jest nie do opisania boję się że kiedyś mnie zabiję a to jest najgorsze. Już nie mam siły nie mam w nikim wsparcia i już czasem mi się żyć nie chce myśle sobie że tylko wtedy miała bym spokój. Ale mam dzieci i mam dla kogo żyć ale nie wiem jak długo jeszcze to wytrzymam jestem na skraju załamania nerwowego. Ciesze się że wreszcie to z siebie wyżuciłam co prawda rozmawiałam otym z koleżankami szukałam wsparcia ale prawda jest taka że jak ktoś tego nie przeżył to nie będzie wiedział o czym mówie a słowa'' to odejdż od niego ja bym tak zrobiła'' napewno nie pomagają bo to nie jest takie łatwe jak się komuś może wydawać!

[Echnaton]

Witaj A.B. nikt tutaj nie powie do ciebie odejdź od męża czy też zrób tak i tak...to ty podejmujesz decyzje co zrobić ze swoim życiem i jak je wyprostować aby przemoc nie mogła dłużej mieszkać w Twoim domu....To trudna sztuka, wielu z naszych obecnych i przeszłych uczestników tego forum zrobiło to - swoją determinacją i uporem doprowadziło do zatrzymania przemocy, niektórym się nie udało, bo za słabo wierzyli, nie widzieli szansy wyjścia, nie potrafili znaleźć motywacji, a wielu wciąż boryka się z takimi problemami, że trudno je sobie wyobrazić. Najważniejsze to zatrzymać przemoc, skonstruować swój własny plan bezpieczeństwa a potem z uporem wprowadzać go w życie. Wiedz, że jesteśmy tutaj po to aby Cie wspierać, motywować, zachęcać do działania. Jak zabraknie Ci wiary, koncepcji albo dopadnie ludzkie zwątpienie to możesz do nas napisać - na forum, na pw albo na maila. Ze swej strony obiecuje, ze żaden list nie pozostanie bez odpowiedzi....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[beta76]

Witam wszystkich bardzo serdecznie . Jeszcze jest mi trochę ciężko cokolwiek napisać ale bardzo się cieszę że znalazłam to forum . Moim "prześladowcą i dręczycielem" jest matka i właśnie po trzydziestukilku latach takiego życia zaczęłam strajk - koniec poniżania , wyzwisk i strachu . Mam nadzieję że dam radę .