Forum na temat przemocy w rodzinie

[marianna2]

[ja44]

zaginione moce..

z jesiennym powiewem
tańcząc na wietrze
uleciały z echem
bezszelestnie

wirując w przestrzeni
między obłokami
rozsypały na ziemię
mgieł aksamit

w barwnym krajobrazie
nieczułym dla oczu
na ścieżkach zdarzeń
zaginęły moce..

Napisany 2012-10-01
ja44

[ja44]

magiczna cisza..

między białym tłem
przebijają myśli
mija dzień za dniem
coraz więcej liści

twórczy obraz chwil
prześwituje ciszą
nie przybywa sił
niebiosa nie słyszą

płynie sen nadziei
po mgielnych oparach
pragniesz czegoś wiele
za mocno się starasz

między luki wiersza
za pomocą magii
tworząc radość serca
zbierasz sens odwagi

Napisany 2012-10-02
ja44

[marianna2]

Ja44, nie wysilaj swojej główki, winowajca zle użytego słowa nawet nie zamierza się odezwać o przeprosinach nie wspomnę

[ja44]

nie..

nie wysilam swych komórek
nadaremno nie rozsiewam
słowa swe zaciskam piórem
na nikogo się nie gniewam

nie rozpalam chwil w popiele
wiatru nie zatrzymam
goniąc za nadziei celem
czasem smutna bywam

nie zamykam drzwi sumienia
wierszem rzucam w twarz
stronie życia która zmienia
wszechobecny obraz dnia

Napisany 2012-10-05
ja44

[ja44]

jesienne...

od przesytu barw
jesiennej melancholii
prześwitu nadziei
spływającej po liściach
wirują marzenia
jak płatki
śniegu

odbijając od słońca
pogrążonego w zadumie
zamyślone obłoki
płyną po niebie
szukając chwili
zapomnienia..





Dodano 2012-10-10 19:10:39
ja44




przygody weny

wena w liściach zakopana
ruchem grabi przerzucana
w barwne kupki ułożona
powolutku w ciszy kona

wiatr zaciera ręce żwawo
zaraz zacznie się zabawa
podmuch jeden oraz drugi
pozostały z liści smugi

nie znajdując nigdzie miejsca
szuka wena swego szczęścia
obolała na twarz pada
nowe wersy znów układa



Napisany 2012-10-12
ja44




jak otwarta księga..

spojrzenie smutne tęsknotą owiane
przenika przestrzeń ponadczasową
bez entuzjazmu wita poranek
stawiając granicę słowom

cieniem uśmiechu płynie nadzieja
szeleszcząc nostalgią jesieni
bez wysilenia wnętrze otwiera
delikatnością się rumieni

nieśmiałym rysom nadaje kształt
ukrytej w ciszy melancholii
bez otwierania księgi kart
ujrzysz co w duszy boli








Dodano 2012-10-14
ja44

[ja44]

jedyny sens istnienia

kolejny dzień gnany wiatrem
ucieka przez palce czasu
ciężko uchronić się przed paktem
zawartym na uświęconym placu

kolejna sprawa dobiega końca
dając zaczątek nowemu
milknie debata męcząca
zaciskając opaskę ślepemu

kolejny odruch robi uniki
przed ciosem psycho-rozdartym
w szaleńczym pędzie dzikim
rozum biegnie w zaparte

kolejny sen odbity w wierszu
niespełnionych strof rymy
przyczepiona nadzieja w sercu
to sens istnienia jedyny












Dodano 2012-10-17 16:10:22
ja44

[ja44]

/Niepewność/

myśli szum
zakłóca rytm
właściwych nut

spada liść
zmęczonych dni
pod powierzchnię

kolejny sen
zaczyna maraton
bezbarwnych chwil

nadziei świt
głosi niezbicie
przyjście nowego



napisany 19.10.2012
ja44




/sądny dzień/

jeśli nadejdzie dzień sądny
emocje przekroczą granicę
wzrokiem tak nieprzytomnym
nienawiść przyjdzie wykrzyczeć

spadną zasłony z tronów
wdeptane w ziemię sumienie
obdarte z własnego domu
przestanie mieć znaczenie

tylko ślad na popiele
paraliż zbłąkanej nadziei
jedynym sensu celem
pośród szlaków mierzei


Napisany 2012-10-22

ja44

[ja44]

przebić chmury..

wydobyć piękno chwili
z gęstych chmur
muśnięciem barw motylich
przebić szarości mur

odnaleźć tęczy blask
z mrocznej toni
marzeniem złapać czas
nadziei łzę uronić

wymieść smutków pył
z chmurnego nieba
uśmiechem dodać sił
niewiele nam trzeba








Dodano 2012-10-23
ja44

[ja44]

przejście

trochę w bok
i po wszystkim
słodki sen
zaleje falą
tylko obraz
świata bliskich
pozostanie karą..


mgnienie chwili
to wystarczy
by bezpiecznie
przejść na stronę
której przestrzeń
będzie twoim
nowym domem


myśli błysk
i po wszystkim
aby zniknąć
w sercu ciszy
której obraz
złotym listkiem
przyozdobi pamięć
w niszy..





Dodano 2012-10-27
ja44

[ja44]

jutro

jutro wierszem rzucę z góry
wymieszanym łzami z deszczem
powymiatam z nieba chmury
niewidzialnym będę wieszczem

Jutro wyślę w świat nadzieję
której obraz z ram wyjęty
ciszą wiatru się zaśmieje
i zostanie nieuchwytny

jutro przyjdę razem z brzaskiem
w rannej rosie twarz przemyję
poprzecieram stopy piaskiem
i ponownie się.. zabiję

jutro znajdę taką ścieżkę
której nikt mi nie zabierze
pójdę nią przez świata resztę
przez ogrody czułych zwierzeń

jutro z tła błękitnej róży
łez kropelki swe osuszę
tym co płaczą będę służyć
obecnością nie zasmucę

jutro spłynę myślą ciszy
po bezdrożach zagubienia
serce które mnie usłyszy
dozna smutku ukojenia

jutro wierszem będę innym
przyodzianym w woal prawdy
choć w powłoce nieco dziwnej
pozostanie obraz wzgardy

Dodano 2012-10-27
ja44

[ja44]

/myśl/

iść koniecznie iść
poczuć wiatru powiew
złapać rześką myśl
zaciskając słowem

nie pozwolić jej
ulecieć do nikąd
to jedyny cel
by odnaleźć dom

który niczym echo
odbija od wnętrza
zatroskane niebo
ściska płatki serca

iść koniecznie iść
przestrzeniami chwil
aby nowa myśl
dodawała sił

Napisany 2012-10-28
ja44

[ja44]

/mój kawałek podłogi/

pościelą snów błękitnych
zakrytych pragnień lico
nieśmiało w ciszy kwitną
bezgłośnie wnętrzem krzyczą

ściągając barw prześwity
z granatowego odbicia
w podróży znakomitej
potrafią się zachwycać

nadzieją nazbyt śmiałą
nurzają się w przestrzeni
próbując iść na całość
bezbarwnie się rumienić










Napisany 2012-11-02
ja44

[ja44]

dokąd zmierzasz przyjacielu
jakich nowych szukasz dróg
czas ucieka wraz z nadzieją
szkoda twych zmęczonych stóp

spójrz na niebo ile chmur
przepłynęło z twym uśmiechem
zaplątanych w myślach snów
uleciało w przestrzeń z echem

może warto jest zatrzymać
chwile których ciągle brak
nieustannie w górę wspinać
tracąc cenne światło dnia

pomyśl proszę przyjacielu
zanim zmierzchu czas nastanie
życie znika wraz z nadzieją
tworząc triumfu własny taniec


9 listopad 2012
ja44

[ja44]

z cyklu/koniec świata jest podobno za rogiem/

Dopóki blask nowego dnia
rzuca na twarz nadzieję
niechaj radości płynąca łza
będzie prawdziwym celem

Witam Cię znów o poranku
przesyłam myśli cieplutkie
życie jest zwykle zagadką
na naszym ziemskim ogródku

--------------------------

Pogasły lampy dnia
niebo okryte gwiazdami
przystanął cichutko czas
rzucając snów aksamit


Nadziei promień barwny
niesiony szeptem nocy
układa marzeń skarby
na zmęczone oczy


--------------------------


Ani dzień ani noc
Jedna wielka niewiadoma
Rozpostarte życia tło
Wyciąga swe ramiona

Chce nas wtulić
w ciszy tchnienie
bądź powalić
z nóg na ziemię

Napisany 2012-11-08
ja44