Forum na temat przemocy w rodzinie

[mgrabas]

taki sposób zwracania się na forum (przy pomocy formy ignorującej nick użytkownika i mającej inny cel niż dialog) mi nie odpowiada
dlatego podobne zamierzone wpisy będę traktował tak, jak na to w moim przekonaniu zasługują
każdy sam decyduje czy i w jaki sposób zwraca się do innych: czy szanuje ich uczucia czy się z nimi nie liczy...
_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[pruszko]

[quote="dynamika"]

[dynamika]

[quote="pruszko"]

[kulerzynka]

dynamika- jesteś wspaniały
Pruszko- cieszę się że podjąłeś zdrową i dobrą decyzję dla siebie
jestem z Tobą całym sercem

Ania
_________________

[pruszko]

Jestem z ta kobietą już 18 lat i ciekawe ile ja będę dochodził do siebie

Chcę Wam powiedzieć że bardzo mi pomagacie Wy oraz moja siostra. Mam bardzo mądra siostrę zresztą psychologa. Ona równiez próbowała nam pomóc to posklejać ale nawet ona rozłożyła ręce. Dowiadziała się o wszystkim dość późno bo 2 lata temu. Do tąd skrywałem ten mój dramat.
Można tu wylewać całe wiadra złych wspomnień.

Jescze czekają nas ciężkie chwile w końcu cała droga do rozejścia przed nami. Wiem że będę doświadczał huśtawki nasrtojów z mojej i jej strony. Zresztą już tak jest. Np w szale wykrzyczała że nie dopuści do rozstania więc mogę spodziewać się różnych rzeczy podczas sprzedaży domu wyprowadzki no i sprawy w sądzie. zobaczymy

[mgrabas]

[dynamika]

Myli pan trwanie na dobre i na zle w malzenstwie z meczenstwem.
Plus jak zwykle dorzuca pan osobom poszkodowanym odpowiedzialnosc za zwiazek przemocowy. Dalsza dyskusja nie ma sensu.

pozdrawiam,
P.
_________________
"Sukces mierzy sie tym jak wysoko dolecisz kiedy odbijesz sie od dna" General George Patton Jr.

[Echnaton]

[mgrabas]

7. gdy się źle dzieje, jakieś przyczyny to sprawiają - jakie? (trzeba je poznać i zrozumieć by pomóc, a nie jeszcze bardziej zaszkodzić)
8. co należało zrobić i co nadal można zrobić? (w związku z punktem 7.)
9. czego nie wolno?
10. co dalej?

p.s. staram się pomóc nie tylko człowiekowi, ale jego małżeństwu, jego rodzinie...
_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[Echnaton]

Moje pytanie było proste - czy akceptujesz te zasady a nie dodajesz swoje, dowolne, rozwadniasz temat?
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[mgrabas]

ponieważ zagadnienia te nie tylko bezpośrednio dotyczą samych osób szukających pomocy, powinny być poważnie brane pod uwagę przez wszystkich, którzy starają się im pomóc: trzeba dotrzeć nie tylko do skutków, ale i do przyczyn problemów w tych rodzinach
_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[kulerzynka]

Mariusz, zrozum w końcu ze w przemocy- NIE MA MIEJSCA NA MEDIACJĘ
rozwód ze sprawcą przemocy to decyzja o ratowaniu swojego zdrowia i ŻYCIA!!!


ja ciebie lubię naprawdę...
ale proszę cię nie mów tutaj że to ze kobiety/ mężczyźni odchodzący od swoich partnerów katów źle robią ze odchodzą!!!!
bo to robisz...
ja już nie mam siły ci tego na okrągło tłumaczyć
to nie ofiara skazała rodzinę na to męczeństwo
to nie była jej decyzja ani świadomość że wchodzą w piekielny związek małżeński!!!

błagam zrozum... (
_________________

[pruszko]

rozwód ze sprawcą przemocy to decyzja o ratowaniu swojego zdrowia i ŻYCIA!!!

pałna zgoda! Potwierdzam to jako ofiara przemocy!
Niestety łatwiej powiedzieć niż zrobić.
Pomiędzy ofiarą a katem nawiązywana jest specyficzna więź. Kat potrzebuje ofiary z oczywistych względów.
Co ciekawe ofiara jest również z katem związana. Jest coś w rodzaju paraliżu, strasznej inercji która odbiera siłę działania. Nawet gdy ofiara wie, że kolejne "katowanie" jest nieuniknione robi wszystko żeby oddalić je w czasie, "nie zasłużyć" na nie. A to i tak jest na marne.
Im prędzej ofiara się wyzwoli tym mniej szkód dozna. A kat wcale tego nie ułatwia wręcz przeciwnie. W chwili gdy do jego świadomości trafia że traci związek z ofiarą sam próbuje stać się pokrzywdzonym, że to tak naprawde ofiara go prowokowała do takich zachowań, wzbudza poczucie winy u ofiary. NIEJEDNOKROTNIE SKUTECZNIE !
Dlatego tak ciężko to zakńczyć

[ja44]

pruszko jakże to smutna prawda, mój mąż właśnie wcielił sie w rolę ofary...i dzieje sie wszystko słowo w słowo.

[kola]

Pruszko,

Dobrze zrobiłeś. Ja tę decyzję podjąłem po 12 latach życia z moją żoną, w czym ostatnie cztery to lata jej picia, totalne rozchwianie organizacyjne i emocjonalne rodziny, upadek jakichkolwiek wartości u żony, zasad, pojawienie sie jakichś chorych, opartych na iluzji prentensji, oskarżeń, poczucia skrzywdzenia i obwiniania wszystkich dookoła za jej niepowodzenia, problemy. Wrócę jeszcze do tych kwestii, bo to życie które zostawiłem był dla mnie horrorem.

Dziesięć miesięcy temu powiedziałem: tak dalej żyć nie chcę. Albo skończysz codziennie pić, kłamać, oskarżać mnie o rzeczy, których wobec ciebie nie zrobiłem, wyzywać, okłamywać dzieci że piję, pomożesz mi uzdrowić relacje w domu, itd., albo się rozwiedziemy. Ja wtedy wiedziałem, że nie chcę tak zyć.

Wytrwało to do stycznia, ale karuzela emocji, którą przeżyłem w tym czasie z moją żoną nie bardzo da się odtworzyć, nawet chyba nie jestem na to jeszcze gotów. Złożyłem pozew o rozwód. Choć gdzieś w głębi miałem nadzieję, że żona coś zrozumie, obudzi się. Niestety. Mówiłem w lipcu ub.r. że będe tym razem konsekwentny, że albo wspólnie zaczniemy naprawiać nasze wspólne życie, albo naprawdę się rozstaniemy, bo ja tego dłużej nie wytrzymam. Miałem też nadzieję, że spowodowanie podjęcia terapii pozwoli jej dostrzec problem z nadużywaniem alkoholu. Ale to nigdy mi sie nie udało, sprytnie unikała tego typu wsparcia.

Szoku doznałem wkrótce. Po dwóch miesiącach od rozstania okazało się, że jestem podejrzany o przestępstwa z art. 207 kk. Niesamowite.

Zeznają przeciwko mnie koleżanki żony, z którymi robiła z domu melinę. 0,7 l wódki na głowę to chyba dużo dla 55-kilogramowej kobiety? Ograniczanie kontaktów z tymi koleżankami to jeden tylko z poruszanych tam problemów. Powroty z nocnych eskapad, do których mimo "żądań" żony sie nie przyzwyczaiłem to kolejny przykład "nadmiernej kontroli i ograniczania kontaktów z osobami trzecimi, zaborczość i zazdrość". Awantury robiłem o wszystko. Przepraszam: burdy. Tak, powinienem przeskakiwać nad porozwalanymi, zużytymi podpaskami żony i córek. A fakt jest taki, że nigdy nie robiłem burd: uczyłem, pokazywałem dzieciom jak należy sprzątać, robiłem to z nimi, gdy żona popijała piwko i krzyczała z parteru żebym dał już dzieciom spokój bo sprzątają już prawie godzinę... A tak naprawdę to ona powinna być dla nich wzorem w tym zakresie.

Nie będę pisał więcej na razie. Dodam tylko, że żona mówi, że piła, bo się nad nią znęcałem... I leczy się z depresji... Szkoda tylko, że nadal wzmacnia tę terapię alkoholem, na pewno skutek będzie rewelacyjny. Cóż, ale takie wytyczne daje strona na NL: Przemoc a alkohol (czy jakoś tak). Z przerażeniem czytam, że alkoholizm kobiet jest często przyczyną stosowania wobec nich przemocy. A może, drodzy Państwo, jest na odwrót: kobieta jest alkoholiczką, specem od manipulacji, tworzenia swojego iluzorycznego świata w oparciu o dostępne informacje, kłamcą na potęgę, i wykorzystuje jedynie podsuwane przez różnego rodzaju organizacje wytyczne, aby znów się zakłamywać: że nie jest ALKOHOLICZKĄ? Moja żona twierdzi, że czasem sięgała po alkohol, żeby się wyciszyć... (Jesli 4-5 piw dziennie, butelka wina albo dwie dają wyciszenie, to jest to bardzo drogi środek uspokajający...). Problem w tym, że ona piła zawsze, ale mniej, choć butelki poukrywane w różnych częściach domu znajdywałem już 9 lat temu, tylko dałem się zwieść.

Tak czy inaczej, wiem, że dobrze zrobiłem. Cieszę się, że Bóg otworzył mi oczy, dał mi siłę zrozumieć, że żyłem w chorym związku, i uwolnić sie z niego. Od kilku miesięcy leczę się dzięki temu cudownemu życiu, a szczególnie ostatnich 10-u miesiącach mojej walki o rodzinę, psychiatrycznie. 5 tygodni spędziłem w szpitalu psychiatrycznym. Ale się podnoszę.

Pruszko, zwiewaj stamtąd jak najszybciej, bo okaże się, że ty jesteś przemocowcem. Że żona wyzywa cię, albo pije, może jeszcze zdradza (jak moja), bo stosujesz wobec niej przemoc. Wszystko bowiem można wyjaśnić na korzyść np. "maltretowanych alkoholiczek".

Zwiewaj, bo skończysz jak ja. A ja wiem, że tak żyć nie musiałem, nie chciałem i nie będę. Nie sztuką jest tkwić w chorym otoczeniu, sztuką jest z niego wyrwać się.

Jeśli ty nie zrobisz porządku z sobą, nie ochłoniesz i - jak mi również radzą mądrzy - nie nabierzesz dystansu do tego wszystkiego, nie pomożesz też dzieciom. Zacznij od siebie, a o tamtym chorym życiu jak najprędzej zapomnij.

Na zakończenie mojego pierwszego "wejścia" na to forum: chcę wyrazić szacunek dla prowadzonej działalności NL. Po przeczytaniu jednak wielu wątków na forum, stron informacyjnych, mam poważne wątpliwości co do misji, jaką NL pełni. Mam wrażenie, dość silne, że NL nie pomaga rodzinom, gdzie może występować lub występuje przemoc, ale pomaga jedynie ofiarom przemocy. I to jest dla mnie za mało, gdyż za ofiarę może podać sie każdy. Może to być ofiara prawdziwa, ale też zmyślona dla realizacji własnych partykularnych celów. Nawet czytając wątki widzę, jak różne są przejawiające się w nich emocje, różny poziom przeżywania przedstawiania problemów. Daje to do myślenia. Czy nie warto byłoby więc zastanowić się nad pomocą rodzinom, a nie wskazywać ścieżki prawne pt. jak usadzić faceta? Mówię "faceta", bo w większości tekstów to kobieta przedstawiana jest jako ofiara przemocy, co nie jest zgodne z rzeczywistością.

Jeszcze powrócę na to forum. Mam kilka tematów do poruszenia, myślę, że ciekawych.

Pozdrawiam.