Forum Forum na temat przemocy w rodzinie Strona Główna Forum na temat przemocy w rodzinie
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia" IPZ PTP
www.niebieskalinia.pl 
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

nastroje i emocje
Idź do strony 1, 2, 3, 4, 5  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum na temat przemocy w rodzinie Strona Główna -> Forum ogólne o przemocy w rodzinie
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Ania11Ania



Dołączył: 19 Wrz 2010
Posty: 147
Skąd: Elbląg

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 10:11    Temat postu: nastroje i emocje Odpowiedz z cytatem

Witam wszystkich,proszę o wsparcie gdyż od rana czuje zdenerwowanie i złość na siebie,ze tak długo trwałam w tym chorym związku(20 lat),w którym alkohol i przemoc były na porządku dziennym.wtedy za wszelka cenę chciałam utrzymać "rodzinę" w całości i nawet nie umiałam nazwać po imieniu tego ,że mój mąż jest alkoholikiem,bo pracuje zawodowo i ma nawet niezłą opinie w pracy,innych zwalniali,a on nadal pracuje (szczęściarz).I ma się bardzo dobrze,bo uważa,ze jest dobrym człowiekiem. To ja szukam pomocy,piszę teraz na forum,podjęłam terapię,pracuję nad sobą i czasami mam tego dość,tak jak dzisiaj.Ale jak miałam przerwać tę przemoc,jak bałam się wszystkiego,nawet własnego cienia?.I teraz jestem na takim etapie,że jak zobaczyłam ile pracy muszę włożyć,by być "normalna" to ta złość na mnie samą gromadzi się we mnie,ze byłam głupia znosząc poniewierkę przez 20 lat.A myśl,ze to ja ofiara mam się leczyć,a sprawca spokojnie sobie żyje,nie napawa optymizmem.Czy jest możliwe,ze spojrzę na to inaczej?,ze nie będą mnie nachodziły takie myśli?,może jest ktoś,kto też miał takie odczucia i może podzielić się nimi,jak sobie poradził?Dzięki,pozdrawiam milutko i cieplutko.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
heka



Dołączył: 17 Lis 2009
Posty: 465

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 11:05    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Aniu, wszystko w normie Smile .To normalne.Będziesz zla, może smutna,będziesz odczuwac wstyd.To wyłazi z ciebie ,bo przez 20 lat gromadziłąs wszystko w środku.To dobrze ,ze wyłazi.
Moge napisać jak było u mnie ,nie pamiętam jaka była kolejność ale ...złość wylewałam przez jakieś 2-3 miesiące .Codziennie roznawiałam przez tel z przyjaciółka i gadałam,gadałam,gadałam, a ściślej biorąc klęłam jak szewc,albo gorzej.Chwała jej za to ze chciała słuchać tych wulgaryzmów.Naprawdę bardzo mi pomogła bo było mi to w tamtym okresie potrzebne.Potem był smutek-płakałam w dzień i w nocy przez 2-3 tygodnie,bezustannie.Potem był etap wstydu.Nie chciałam wychodzić z domu bo miałam wrażenie ,ze każdy spotkany sąsiad ,czy znajomy smieje się ze mnie w duchu myślącSurprised to ta durna,naiwna,głupia co tak się dawała poniewierać.Było akurat odwrotnie,bo często kiedy już wyjśc musiałam natychmiast natykała się na kogoś i ten ktoś zaczynał mnie więcej: super,,gratulacje,nareszcie się obudziłas,dobrze wyglądasz,ciesze sie z tobą itp Very Happy
A czemu nie napawa cie optymizmem że ty sie leczysz a on "żyje spokojnie"? To jest właśnie powód do optymizmu i dumy.Ty będziesz zdrowa,a on pozostanie w tym samym miejscu ,w którym tkwi przez całe życie .Ty sie rozwijasz ,idziesz do przodu ,a on ?
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Ania11Ania



Dołączył: 19 Wrz 2010
Posty: 147
Skąd: Elbląg

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 15:08    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Dzięki Ci heka bardzo za te słowa pociechy i otuchy,po przeczytaniu których naprawdę jest mi lżej.Teraz wiem,ze to norma ,że Ty również przerabiałaś takie stany,tak zwane "huśtawki".a nie napawa mnie to optymizmem ,bo chodzi mi o to,ze teraz widzę jakie zmiany,spustoszenie poczynił we mnie ten drań,a to bardzo boli,Próbował zagłuszyć we mnie wszystkie ludzkie odruchy,których sam jest pozbawiony,I najgorsze jest w tym wszystkim to ,że dla innych jest bardzo miły,uśmiechnięty,koleżanki moje chwalą go,a gdy ja to słyszę ,to "gotuje"się we mnie w środku,żeby wykrzyczeć na głos ,całemu światu i moim zaślepionym koleżankom,że to DRAŃ,ŁOBUZ<ALKOHOLIK<SPRAWCA PRZEMOCY,który pozbawił mnie mojego własnego poczucia tożsamości,byłam dla niego NIKIM i teraz muszę odradzać się na nowo,by normalnie funkcjonować,jestem normalnie wściekła na to wszystko,ze mnie to spotkało.A przecież nie powiem w pracy,że to alkoholik,bo pomyślą -głupia,to po co z nim była tyle lat? i nawet wstydzę się o tym powiedzieć,bo czym tu się chwalić? i co to zmieni,że wszystkim dookoła będę gadać?
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Dulka



Dołączył: 25 Cze 2010
Posty: 31

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 15:51    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Aniu jestem w podobnej sytuacji, emocje we mnie są bardzo silne. Jak widzę, że "mąż" naprawia komuś znajomemu samochód (ja prosiłam go ponad rok i nic) to mnie krew zalewa,jak słysze jak on rozmawaia z kimś i jest taki milutki taki grzeczniutki, taki usłużny to mam ochotę podejsć i wykrzyczeć cały ból bo w stosunku do mnie był chamem przez OGROMNE CH.
Wiem że to są emocje które mają prawo być, ale nie podchodze, nie wrzeszczę, nie krzyczę bo czy da się wykrzyczeć cały ten ból? Przecież krzyk to jego domena, nie chcę upodobnić się do tego hitlerowca.
Już niedługo się wyprowadzam i wcale nie mam zamiaru pielęgnowac w sobie złości. Nienawidze go za krzywdy które mi zrobił, ale chcę patrzeć w przyszłośc, chcę być usmiechnięta i szczęśliwa, staram się jak najmniej myśleć o nim i wierzę że kiedyś stanie mi się obojetny bo nie jest wart tak silnych emocji (nawet jeśli są negatywne).
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Ania11Ania



Dołączył: 19 Wrz 2010
Posty: 147
Skąd: Elbląg

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 17:28    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Witam Cię Dulka,ja też nienawidzę tego osobnika ,który "wciągnął" mnie i dzieci w to bagno,a sam oczywiście uważa się za bardzo porządnego.wiem,że krzyki nic tu nie pomogą,a nawet gdybym zaczęła na głos nazywać go po imieniu,to pewnie mnie uznali by za niepoczytalną,bo przecież on taki "spokojny i kulturalny",że nóż się otwiera w kieszeni,gdy mam świadomość,ze tylko ja wiem o jego występkach.Fajnie ,że mnie rozumiesz i świadomość tego,ze jeszcze ktoś czuje podobnie jak ja,dodaje mi siły.Pewnie ta złość minie,ale trudno jest minione 20 lat tak szybko zapomnieć i pogodzić się z tym,co było!.Na pewno potrzeba czasu,pracy ,terapii i cierpliwości.I gdyby to było takie proste,to poradziłabym sobie sama,ale to niestety,nie jest możliwe bez pomocy fachowca,mojej chęci do pracy i też życzliwego wsparcia na Forum.Cieszę się,że tutaj jestem,dzięki ,pozdrawiam.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
heka



Dołączył: 17 Lis 2009
Posty: 465

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 20:55    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

kobitki kochane Smile krzyk też może byc pomóc.Ja potrzebowałam kląć,inni potrzebuja krzyczeć,walić albo jeszcze jakoś inaczej wylac z siebie ten ból,złośc.
Byłam na takich uzdrawiających rekolekcjach i tam zalecali iśc do lasu( ośrodek znajdował sie w lesie,na odludziu trochę ) i krzyczeć ,albo walić kijem w drzewo,w ziemię .Po prostu okladac tym kijem symbolicznie naszego pzremocanta .jawtedy byłam na takim etapie ,ze nie miałam odwagi zbliżyć się do tego drzewa,które przecież było tylko drzewem ,nie moim mężem,bałam się .Rzucałam w niego z daleka kamieniami Very Happy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Ania11Ania



Dołączył: 19 Wrz 2010
Posty: 147
Skąd: Elbląg

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 21:53    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Wielkie dzięki dziewczyny,bardzo mi pomogłyście,jestem dużo spokojniejsza i lżej będzie spać,uściski.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Ania11Ania



Dołączył: 19 Wrz 2010
Posty: 147
Skąd: Elbląg

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 22:06    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

A Tobie heka,szczególnie dziękuję,mam za co,uściski.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
ja44



Dołączył: 12 Mar 2009
Posty: 1224

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 22:16    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Ja potrzebuję by się wykrzyczeć..teraz..kazal mi wyp*** z pokoju, trzaskał drzwiami bo zwrócono mu uwagę że pali przy mnie...
tymczasem ja muszę zjeśc tabletke uspokajającą..
Sąd odroczył mu wyrok by mnie zniszczył.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
flowerek



Dołączył: 19 Sty 2010
Posty: 364

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 22:56    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Aniu, myślę,że warto skorzystać dodatkowo , oprócz terapii , z Al-Anon.
W Twojej miejscowości jest dużo takich grup, napewno znajdziesz taką,która nie będzie kolidowała z Twoją terapią.
Kilka lat temu jeżdźiłam do twojej miejscowości na spotkania w takiej grupie.
Poznałam wówczas osoby, które nie dziwiły się,że jestem z nim, które nie mówiły mi ,po co z nim jesteś., które po prostu mnie rozumiały.I miałam z kim porozmawiać, wypłakać się jak było mi źle.Zawsze, jak było mi źle, o każdej porze dnia i nocy miałam osobę właśnie z Al-Anon do której mogłam zadzwonić ,
Ja też nie mogłam tego zrozumieć,że on pije a ja mam się leczyć, dopóki nie zrozumiałam co to jest współuzależnienie.
Teraz wiem,że to normalne iż on pije a mi się trzęsą ręce.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
flowerek



Dołączył: 19 Sty 2010
Posty: 364

PostWysłany: Nie Paź 03, 2010 23:01    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Krzyk, jak często miałam ochotę krzyczeć a nie umiałam.
Nauczyłam się dopiero na terapii.
Był czas,że wsiadałam w samochód, jechałam gdzieś za miasto i krzyczałam, najgłośniej jak mogłam.
Teraz chodzę daleko na pola i krzyczę własciwie to wrzeszczę.I jest mi o wiele lżej.
Nie próbowałam jeszcze kopać drzew i rzucać w nie kamieniami ale czemu nie?
Heka, to dobry sposób na wyładowanie swojego gniewu.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
sylwia1975



Dołączył: 14 Gru 2009
Posty: 431

PostWysłany: Pon Paź 04, 2010 21:14    Temat postu: nastroje i emocje Odpowiedz z cytatem

Shocked jak dobrze wiedziec ze sie nie jest samemu ucze sie przykladu zksiazki susan forward toksyczni rodzice postawic pare zdjec osob ktore raczej nie lubimy i gniew wyladowywac w domu jak zmarla moja coreczka w30 tyg ciazy chodzilam do silowni i wmyslach klnelam jak szefc bylo naladowanie emocji i wieczorem rozladownie placzem duzo pomoglo z czasem super tez nie raz chodze nad strumyk i zucami kamieniami w wode i mowie za co wten sposob nie wyladowuje tego na mezu dziecku cwiczenie przynosi ulge i cud holenderskie powiedzenie oefenen bard kunst przetlomacze cwiczenie robi mistrza......hm powodzenia Smile
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Aga74



Dołączył: 17 Wrz 2009
Posty: 43

PostWysłany: Wto Paź 05, 2010 0:38    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

walić w drzewa bym raczej nie chciała, ale te kamienie w wodę mi się podobają
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Ania11Ania



Dołączył: 19 Wrz 2010
Posty: 147
Skąd: Elbląg

PostWysłany: Sob Lip 28, 2012 19:20    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Witam wszystkich,jak dobrze pamietam,ostatnio pisałam jaka jestem szczęśliwa,że powiedziałam STOP przemocy,że uwolniłam sie od tyrana,człowieka pozbawionego wszelkich ludzkich uczuc,jestem ponad rok po rozwodzie,i co powiem dzisiaj?,że jestem bardzo SAMOTNA,tak bardzo,że chciałabym wrócic do poprzedniej sytuacji,tak sobie myślę,że teraz inaczej bym reagowała,może nie na wszystko zwracała uwagę?,wtedy myślałam,żę najlepiej mi będzie zyc bez niego,a teraz widzę,żę jest do bani,brałam udział w terapii,realizowałam swoje zainteresowania,ale jednak brakuje mi tamtej sytuacji,bo od ponad roku mogłam poznac jak to jest życ w samotności,a jest ona straszna,dzisiaj żałuję,że nie zaczęłam od separacji,a od razu poleciałam do sądu po rozwód,i co?,dzisiaj tego bardzo żąłuję,i powiem wiecej,zazdroszczę tym kobietom,które sa nadal w związkach,jak to się mówi?"mądry Polak po szkodzie",wiem,że popełniłam błąd,ale musiałam byc długo sama by to zrozumiec,a może przesadziłam z tą przemocą?,tyle kobiet żyje po 30 lat i jakoś nie narzekają,a mnie zaczęło wszystko przeszkadzac,a może to ze mna jest coś nie wporzadku?,pewnie tak jest i teraz mam to na co zasłużyłam,i jestem sama,a jak sama tzn.do bani,wiele bym dała,by wrócic do poprzedniej sytuacji,to była głupota z mojej strony,mam nadzieję,że przeczyta to kilka kobiet,które zastanowią się zanim pójda do sądu,bo pożniej mogą tego żałowac,podziwiam kobiety,które żyja z mężęm po 40 lat,pomimo zdrad itp.,to sa prawdziwe żony,na pewno ja nia nie byłam i teraz bardzo tego żałuję.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
marianna



Dołączył: 29 Wrz 2011
Posty: 183

PostWysłany: Sob Lip 28, 2012 23:20    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

AniaAnia, doskonale Cię rozumiem choć jeszcze ten ostatni etap czyli rozwód przede mną..... ale już teraz od dłuższego czasu czuję się bardzo samotna, opuszczona. Cięzko być w domu bez możliwości otworzenia ust do drugiego człowieka, ale nie mam na myśli absolutnie swojego tyrana.
W tym roku 15 lipca minęło 39lat kiedy jestem w związku małżeńskim.
I co mi to dało?
Dopiero niedawno uświadomiłam sobie, że przemoc to właściwie w tym związku była od zawsze tylko że ja i nie zdawałam sobie sprawy z tego, i bardzo kochałam GO mogąc dla niego zrobić wszystko.... to ja byłam stroną która czuła się winna jego nastrojów, to ja przepraszałam za nie zawinione winy , to ja chciałam być mediatorem słysząc zawsze że jestem psychiczna, chora nienormalna.
Tak wyprał mój mózg, że chcąc czegoś pytałam czy mogę dostać to czy tamto, kontrolował, szydził drwił nie tylko ze mnie ale i z mojej pracy, pozbawił mnie pewności siebie , zdołował i wepchnął w ogromny dół.
Dwa razy też pobił.
Czy dlatego że tyle już za nami mam pozwolić dalej na takie życie?
Zawsze byłam osobą mocną stanowczą i umiejącą dać sobie radę, jego działania doprowadziły do mojego upadku, pod każdym względem.... choć jeszcze 5lat temu lekarzy omijałam nie mając potrzeby korzystnia z nich to dziś moje zdrowie to ruina, do której doprowdził ON, i dalej będąc razem szkodzi.
Czy żyć dalej męcząc się w takim związku, który jest tylko wegetacją?
NIE....już NIE

Wiem,że Ci ciężko, ale zrób sobie rachunek co było zle a co jest teraz dla Ciebie lepiej.... uwierz mi, że wolność to moje marzenie, wolnośc której Ci zazdroszczę.
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum na temat przemocy w rodzinie Strona Główna -> Forum ogólne o przemocy w rodzinie Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony 1, 2, 3, 4, 5  Następny
Strona 1 z 5

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group