Forum na temat przemocy w rodzinie

[gigi31]

...

[gigi31]

...

[Ania11Ania]

Dzięki gigi,ale jest coś ,co nie daje mi spokoju,nie mam szczęścia do dobrego terapeuty,i tak w s zasadzie stoję od dłuzszego czasu w miejscu,bo tam gdzie byłam,terapeutka poszła na dłuzszy urlop,a znależc innego,dobrego,to graniczy z cudem,i to mnie meczy,że tak trudno znależc pomoc,nawet,jak sie chce,to nie zawsze wychodzi,a czas płynie,szkoda każdego tygodnia,bo tydzień bez terapii,to tydzień stracony,przynajmniej na moim etapie,niestety.

[gigi31]

wiem ..... wiem... ale wierze w to że znajdziesz rozwiązanie ...znajdziesz terapeute ....zamkniesz wszystkie działy tamtej przeszlosci i zaczniesz zyc dla siebie ......

[Ania11Ania]

Dzięki gigi,to bardzo optymistyczne,co piszesz,oby tak było,bo znalezienie terapeuty to jedno,a praca nad sobą pod jego opieką to drugie i na to wszystko potrzeba czasu,ciężkiej pracy i jeszcze raz czasu,gigi,pozdrawiam cieplutko.

[gigi31]

kochana Aniu 11 jesli masz chęci i cel to juz 3/4 sukcesu Ja w Ciebie wierze i czekam na wiadomośc, az poczujesz, że wygrałas już wszystko co było do wygrania czyli "Siebie szczesliwą taką jaką chcesz byc "

[Ania11Ania]

Dziękuje gigi,tak,mam chęci ogromne,ale czasami jest mi trudno,bo nie mam żadnego wsparcia w rodzinie,jest mi bardzo przykro,że nie moge z nikim podzielic się moimi problemami,osiągnięciami,radościami,jedyną osobą,której mogę o wszystkim powiedziec jest terapeutka,ale ona też ma dla mnie wyznaczone dni i godziny,kiedy mogę zwierzyc się,co mnie cieszy i smuci,oj,naprawdę trudno tak życ w tej samotności,ale wspaniale bez przemocy i wrogich spojrzeń oprawcy,pozdrawiam wszystkich.

[gigi31]

Ależ Aniu11 MY jestesmy ..... może też nie każdego dnia i nie o każdej porze, ale zawsze jestesmy tu .... Zawsze pamiętamy i trzymamy przysłowiowe kciuki To forum to ludzie z krwi i kości ....a nawet więcej ludzie, ktorzy przeżyli to co ty i zrozumieją kazdą wylaną łzę, każde twoje zwątpienie i każdy żal jaki nosisz w sercu... Pamiętaj o tym

[Ania11Ania]

Tak,wiem,że ludzie,którzy są na forum,istnieją naprawdę,ale odpowiedż na posty nie zastąpi przecież rozmowy na żywo,to oczywiste,na pewno jest to duża pomoc i wsparcie,ale jednak człowiek potrzebuje jeszcze innego kontaktu,rozmowy w realu,pozdrawiam wszystkich.

[Paskowana]

Czuję się równie samotna pośród tłumów. Wokół mnie krążą ciągle osoby, które się mną opiekują, starają na swój sposób wesprzeć. Jest grono różnego rodzaju specjalistów. Ale czuję się samotna. Nie rozumie istoty tego uczucia. Nie chce się tak czuć. Wydaje mi się, że z powodu tego uczucia ciągle wracam do tego człowieka, który jest przyczyną moich głównych zmartwień i cierpień.

[gigi31]

to zmęczenie jesienne .... wszystko nabierze sensu gdy popatrzymy na zycie troszeczke z boku...Każdego dnia mamy tyle powodów innych, by choc trochę usmiechnąc sie do ludzi.... Pradwdą jest, że często jest to przez zły goryczy ,ale czyz radosc z oddanego usmiechu nie dodaje skrzydeł ?....Aniu jak napisałam tak tam napisze i tu ....choćby dla jednej osoby warto pisac, warto być....

[Paskowana]

Wszystko wymaga czasu. Żal i gorycz z czasem 'zwietrzeją' i wyblakną.
Chciałabym wierzyć, że i dla mnie przyjdzie taki dzień. W chwili obecnej - nie jestem w stanie wierzyć w nic.

[Ania11Ania]

Witaj Paskowana,myslę,że nadejdzie taki dzień,że bedziesz w stanie uwierzyc w siebie i nie tylko,jestem tego pewna,zycze powodzenia,siły i cierpliwości.

[Ania11Ania]

Chce jeszcze powiedziec,że ostatnio znalazłam ośrodek wsparcia dla ofiar przemocy i bardzo sie ucieszyłam,że mogę uczestniczyc w kontaktach indywidualnych z "terapeutą",ale szybko zmieniłam zdanie,ta dziewucha sama potrzebuje pomocy psychologa,czy ktoś może w to uwierzyc?,że w takim ośrodku pracuje taka osoba?,która nie ma żadnego doświadczenia,wiedzy,nie potrafi pomóc,ale świetnie potrafi wpędzac ooofiare w poczucie winy,żąlu,lęku?,dla mnie chora osoba,to jakas patologia,by tacy ludzie byli zatrudniani w takich ośrodkach,byłam w przemocy 20 lat,ale gdy rozmawiałam z ta dziewuchą,to czyłam się tak,jakbym rozmawiałą z byłym,tzn,byłym mężem,myślę,żę to ja mogłabym ja bardziej wesprzec,niz ona mnie,bo wyrzadziła mi wiele szkody,gorzej sie czułąm po spotkaniach z nią,zaczęłam wątpic w moje dokonania odnośnie przerwania przemocy,wiem,że trudno jest znależc dobrego terapeutę,ale to co ta dziewczyna wyprawia(ma ok.25 lat),po prostu woła o pomste do nieba,powinna byc zwolniona i to w trybie natychciastowym,tego jej z całego serca zyczę,mam powody,by tak napisac i nie ukrywam,że odczułabym ogromna ulgę,gdybym dowiedziała się,żę juz nie pracuje w ośrodku,który ma słuzyc pomocą,a NIE SZKODZIC!!!,pozdrawiam ciepło.

[Ania11Ania]

Witam wszystkich,chce powiedziec,że w tym dochodzeniu do równowagi po 20 latach zycia w przemocy jest różnie,są dni,że jest wielka radośc,zadowolenie,wiele rzeczy sie udaje,inny razem wszystko się "wali,sypie",znów brakuje energii,chęci do pracy i nawet do zycia,wracaja smutne wspomnienia,odzywa się ból,żal straconych lat,ale podsumowując to wszystko to dochodzę do wniosku,że jest cudownie,uwolniłam sie od sprawcy przemocy,odzyskałam własna tożasmosc,wracam do domu,gdzie panuje spokój,nie myslę,co dzisiejszego dnia wkurzy pana i władcę,czy łaskawie spojrzy na mnie przychylnym okiem,to już przeszlośc,dzisiaj nie mam takich problemó,w pracy mam dobre relacje z koleżankami,oczywiście pracuję nad tym cały czas,ale jestem im bardzo wdzięczna za to,że o nic nie pytają,kiedyś bałam się,co powiedzą,że biorę rozwód,bałam się pytań,ich reakcji,wiadomo,bałam sie wszystkiego i wszystkich,a teraz rozmawiam z nimi o wszystkim,jestem usmiechnięta,pogodna,o moim zyciu prywatnym mówię tyle,ile chce powiedziec i komu chcę powiedziec,to fajne dziewczyny,a wiadomo,nie ma ideałów,ale spotkałam się w pracy z zyczliwością,serdecznością i z tego bardzo się cieszę i to doceniam,a jeszcze nie tak dawno bałam się tych kobiet,a koleżanka,która gniewała się na mnie pół roku,ponownie jest mi bliska,chyba złośc na mnie jej mineła,przecież nie będę się na nią gniewac,czuję się tak,jakbym wyszła ze swojej skóry i przybrała nową,a przeciez jestem tą samą kobietą,dziękuję wszystkim osobom,które mi w tym pomogły,często je wspominam,dziękuje również wolontariuszom Niebieskiej Linii i wszystkim osobom,które mnie wspierały i wsperac będą,cieszę się,że jest takie Forum,dziękuję,pozdrawiam ciepło.