Forum na temat przemocy w rodzinie

[Lulka]

capricciosa rozumiem, że nie masz rachunków ani faktur z przeszłości bo nawet jak były to komu by przyszło do głowy je trzymać?
Dlatego pisałam żebyś od teraz zbierała wszystko.Przydadzą się szczególnie przy alimentach na dzieci / nawet jak płacisz kartą to możesz brać faktury/ a rach z konta jak najbardziej są dowodem jesli np opłacasz światło,gaz...Skoro kredyt był na Ciebie to przeciez wysokość kredytu jest jakoś adekwatna do domu i brany był w jakimś określonym czasie np. w czasie budowy domu czy kupna i w czasie trawania konkubinatu.. Choć tyle.
Niestety Echnaton ma rację, dowiadywałam się i z info. wychodzi, że jak konkubinat niezalegalizowany to trudno udowodnić ale i na to znajduje się rada. Bo np samochód był kupiony w trakcie konkubinatu i jest na to dowód np akt kupna....itd / poszperaj w szufladach na pewno coś znajdziesz/.W końcu adwokat potrafi zadać pytanie tak że największy kłamca się zaplącze co da sądowi jakiś wgląd w temat.
Adwokat Ci bardzo potrzebny pomyśl o tym poważnie.Wiem, że trudno czasami o 2 zł na chleb a co dopiero adwokat liczony w tysiącach,ale jeśli masz o co walczyć to skalkuluj.
Terapia Ci się przyda bez wątpienia - to dla Ciebie samej żebyś mogła [przetrwać.Bardzo trudna masz sytuację...ale myśl o tym że najważniejsze jest Twoje bezpieczeństwo i spokój Twój i dzieci.A wierzę, że dla nich zrobisz wiele.Jesteśmy z Tobą! cokolwiek byśmy napisali jesteśmy po Twojej stronie barykady!

Nasi Moderatorzy dobrze znają prawo a co ważniejsze - tych co je próbują omijać.Damy radę - zobaczysz!

edit: Zadam Ci takie pytanie,które będziesz mogła wykorzystać:

wiele małżeństw dokonuje różnych ważnych zakupów na jednego współmałżonka czy to oznacza ze drugi nie partycypuje w kosztach zakupu?
Zatem wynika z tego,że jeśli nie było wcześniej rozdzielczości majątkowej jest to liczone jako współwłasność małżeńska chyba, że spisana była umowa między małżonkami o nie roszczeniu prawa.
Czy Wy spisywaliście Umowy, że to jest jego a to Twoje? Myślę, że tak można argumentować i Sąd powinien chociaż "przychylić ucha" bo w końcu wspólny dorobek to nie tylko dzieci - nawet w konkubinacie.
Tak mi przyszło do głowy.Wydaje mi się że argument jest logiczny....?
_________________
Intuicja jest nieświadomą inteligencją, która prowadzi do wiedzy bez rozumowania lub wnioskowania.

— Hans Selye
http://www.zwierzenia.cba.pl/1/6.html

[capricciosa]

dzięki za miłe słowo, Cytrynkowa, lecz moim przeciwnikiem w tych zmaganiach jest właśnie prawnik - i tego obawiam się najbardziej.. opór, opór, mur i dźwiękochłonna ściana.
Dlatego liczyłam na jakieś zaistniałe już wyroki... ech - na zawsze zostanę w tym układzie.
PS. Psycholog już jest, leki też, lecz ja wcale w siebie i swoją prawdę nie wierzę. Nie piszę ostatnio, bo farmakologia działa, lecz niekoniecznie na poczucie beznadziei....
PS. Polewam, tfu, PU - ERH, nie ma innej na stanie.
_________________
czekając na cud każdy błądzi...

[Lulka]

[capricciosa]

Lulka, mądrze i składnie piszesz, ale ja tego jeszcze nie czuję, a i planu brak. Może i "wyrównać teren", może pod "fundamenty"... ale ja TERENU nie mam..
Boję się ruszyć...
capri
_________________
czekając na cud każdy błądzi...

[Lulka]

[Ocalona]

Teren,Capricciosa, to jak dla mnie Ty sama. Teren jest, trzeba go tylko (aż) odzyskać czyli odzyskać siebie samą. Jak uwierzysz w siebie i w swoją prawdę - to na tym zaczniesz stawiać fundamenty.
A co do prawnika - przeciwnika to wiesz, sędziowie znają prawników i znają się na ich sztuczkach. I osobiście widziałam i słyszałam na sali sądowej, jak sędzina jednego takiego bardzo pewnego siebie prawnika w dwóch zdaniach sprowadziła do poziomu parteru. Jakby balonik nakłuła. Lulka mądrze mówi - bardzo często nie wiedza i sztuczki ale zwyczajna prawda i uczciwość są górą.

[capricciosa]

Dziewczyny, dzięki, choć tak trudno uwierzyć w to wszystko, tak trudno poukładać. A może jednak nie doceniam swojego szczęścia, może nie potrafię pokornie przyjąć stanu rzeczy. Czuję, że to we mnie jest problem, przecie mam tak fajnie, on taki dobry, dom taki ładny, dzieci mocno udane. Tylko ja z kosmosu, a czas pomiędzy palcami przelatuje, a życie kpi..
Przeczytałam wiele wątków zanim dostałam login. Szczerze - historii optymistycznych jest niewiele. Przeraziła mnie machina, wiem, że sąd jest niezawisły, ale te wyroki jakieś takie niesprawiedliwe.
capri
_________________
czekając na cud każdy błądzi...

[Ocalona]

Mojej historii na tym forum nie znajdziesz. Jest już mocno "przeterminowana", sprzed lat, ale za to - wedle zapotrzebowania, optymistyczna. Decyzję o rozstaniu z "Jaśnie Panem" (przemoc psychiczna, ekonomiczna, seksualna) podjęłam absolutnie spontanicznie, szłam ulicą i coś we mnie pękło. Weszłam do pierwszego napotkanego zespołu adwokackiego. Prawniczka ręce załamała, ale poooooszło. Lat trwało kilka, i co ja się na sali sądowej znalazłam, przerażona jak nie wiem, to mi się sąd trafiał po prostu wspaniały. Dostałam więcej niż oczekiwałam, fakt że oczekiwałam li tylko uwolnienia. Reszta w postaci na przykład alimentów była niczym niespodziewany bonus. Nie wiem, czy ja miałam takiego niesamowitego farta, czy to się zdarza częściej. Może po prostu jak komuś w miarę dobrze idzie albo ma wsparcie w realu to nie korzysta z możliwości wsparcia z forum?
Ja wprawdzie wsparcia w realu nie miałam za bardzo i rodzinka mi latami wypominała, że "źle ci było, ty głupia", ale też i internet nie był tak powszechnym narzędziem komunikacji.

[capricciosa]

No tak, racja z tymi historiami w netcie. miałaś wtedy mieszkanie, dzieci, pracę?
_________________
czekając na cud każdy błądzi...

[Ocalona]

Niemowlę "przy piersi", wynajęte lokum i etat państwowy (asystent na uniwerku). Oraz, czego podejmując decyzję nie wiedziałam, kilka życzliwych osób wokół i własne niesamowite możliwości. Tyle że mi się zrobiła jako efekt uboczny kariera w zupełnie innym zawodzie niż wyuczony.

[cytrynkowa12]

Wiecie tak sobie myśle czy wychowywanie dzieci i zajmowanie się domem to przez nasze prawo traktowane jako wolontariat?,przecież wiele kobiet wolało by iśc do pracy gdyby partner na równi przejął polowe obowiązków ,a tak w takich sytuacjach to facet sobie na spoko pracuje ,pomnaża majątek a kobieta to opiekunka i pielęgniarka na dyzurze 24/24 sprzątaczka ,praczka,kucharka itd czy to że nie trzeba bylo zatrudniac osób w/w zawodów to nie jest wkład w majątek ?Czy gdyby od początku postawił sprawe jasno ,ze wszysto jest jego i tylko jego to nie pomyślała bys o sobie i swojej przyszlości od razu ?Myśle że zostalaś oszukana przez niego a czy prawo dopuszcza oszustwa chyba nie. ale konkubine można wykożystać i oszukać bo takie mamy prawo.I jeszcze jedna sprawa podobno (slyszalam ale nie sprawdzilam) w ustawie o pomocy spolecznej osoby żyjące w konkubinacie prowadzacy wspólne gospodarstwo uznawane są jako rodzina ,więc gdyby to byla prawda to w naszym prawie jedno przeczy drugiemu raz masz prawa jako konkubina innym razem jesteś obca .Moze to wszysto moje glupie myslenie ,ale "tonący brzytwy się chwyta".Pozdrawiam pa

[heka]

Ja rozumiem ,ze pieniądze są ważne .Bez nich nie da sie zyć ,ale ......
powiem jak było ze mną .
Decyzje podjęłam podobnie jak Ocalona spontanicznie.
Miałam 50 lat,nie pracowałam i szans na prace nie miałam żadnych.Na utrzymaniu dwoje uczących się dzieci.On parę miesięcy przedtem się wypiął , opłacał tylko rachunki za mieszkanie i kupował co chciał i kiedy chciał.Częściej nie chciał.
Nie zginęłam ,nigdy nie byliśmy głodni,nie chodziliśmy boso ,ani bez ubrania.
Teraz ,po kilku latach walki zakończonych moim "zwycięstwem" żyjemy -ja z dziećmi- całkiem dobrze ,a on ....szkoda gadać

[Ocalona]

Heka, wyczuwam podobne nasze klimaty
Capricciosa, mogę się z Tobą podzielić jeszcze takimi wspomnieniami . Po pierwsze życie w związku z przemocowcem bardzo u mnie rozwinęło umiejętnosć budowania tzw. czarnych scenariuszy. W stanie stałego poczucia zagrożenia i niepewności widziałam wyłącznie rozwiązania niekorzystne dla siebie i córki. W jakiś sposób on to we mnie sączył albo jego przekonanie o mojej totalnej głupocie, niezaradności i niższości przenikało na zasadzie osmozy? W każdym razie bałam się zmienić cokolwiek, bo jedyne co sobie umiałam wyobrazić, to najokropniejsze dalsze ciągi. Co mnie zniewalało i trzymało w miejscu.
Z rzeczy, które z tym się wiążą to miałam przekonanie, że jak coś spróbuję zmienić, to zostanę sama przeciw całemu światu. A prawda o mnie była taka, że robiłam bardzo umiejętnie dobrą minę do złej gry. Byłam w tym świetna. I w pracy na przykład absolutnie nikt nie wiedział, że ja mam jakiekolwiek problemy. To, że się rozwodzę było jak grom z jasnego nieba. A efekt tego gromu był - zupełnie inny niż się w swoim czarnowidztwie spodziewałam. Mój własny ówczesny szef, uważany przeze mnie za bezwzględny lodowiec i nie tylko przeze mnie - sam z siebie przez swoich znajomych znalazł mi tańsze lokum. Tak po prostu. Wcale się nie zrobił sympatyczny, ale również niezbyt sympatyczni ludzie potrafią być z gruntu przyzwoici i zwyczajnie dobrzy w sytuacjach podbramkowych. Moim problmem było między innymi udawanie, że jest wszystko w porządku wtedy, kiedy nie było.
Podobnie jak Heka mogę napisać, że ja i córka mamy się dobrze, a nawet bardzo dobrze, a on...szkoda gadać.

[Lulka]

[capricciosa]

Nie mam nic nowego w temacie. A i ie ma nic nowego w temacie. Temat jakby nieciekawy

Polewam czarną angielską na dobranoc.
Capri
_________________
czekając na cud każdy błądzi...